PBI – polibenzimidazol – tworzywa wysokosprawne
PBI – polibenzimidazol
Polibenzimidazol jest termoplastem o najlepszym obecnie zestawie właściwości. Dzięki swoim unikalnym cechom, PBI może znaleźć zastosowanie w sytuacjach, w których zawodzą pozostałe tworzywa.
Właściwości PBI:
- bardzo wysoka maksymalna dopuszczalna temperatura pracy w powietrzu (+310 st. C dla pracy ciągłej ; + 500 st. C dla pracy krótkotrwałej),
- zachowanie wytrzymałości mechaniczne oraz sztywności w szerokim zakresie temperatur,
- doskonała odporność na ścieranie oraz niski współczynnik tarcia,
- wyjątkowo niski współczynnik liniowej rozszerzalności cieplnej,
- doskonała odporność na promieniowanie wysokoenergetyczne (X oraz promieniowanie GAMMA),
- niska palność,
- wysoka czystość,
- niskie stary masy w próżni.
Przykładowe zastosowanie PBI:
- Części jarzeniówek / żarówek. Producenci jarzeniówek oraz żarówek stosują polibenzimidazol do produkcji części narażonych na działanie bardzo wysokiej temperatury. Tworzywo to charakteryzuje się wyższą odpornością cieplną, wyższą odpornością na ścieranie oraz dłuższą żywotnością niż poliimidy.
- Złączki elektrotechniczne. W celu zwiększenia marginesu bezpieczeństwa, producenci silników samolotowych wymienili złączki poliimidowe narażone na działanie temperatur ok. +205 st. C na złączki z PBI.
PBI polibenzimidazol – kolor czarny
PBI cechuje się najwyższą wytrzymałością termiczną oraz najlepszym zachowaniem właściwości mechanicznych spośród wszystkich nie napełnionych tworzyw. Polibenzimidazol jest bardzo czystym tworzywem (chodzi o wtrącenia jonowe oraz straty masy w próżni). Wszystkie właściwości czynią z PBI materiał wyjątkowo atrakcyjny dla wysoko rozwiniętych technologii, np. dla przemysłu zbrojeniowego, lotniczego i kosmicznego.
Polibenzimidazol wykazuje jednak średnią odporność na hydrolizę oraz chemikalia. Działanie gotującej się wody lub pary wodnej, powoduje degradację materiału, objawiającą się kruchością tworzywa.
PBI jest materiałem bardzo twardym, przez co znacznie utrudniona jest obróbka mechaniczna. Do obróbki zalecane są narzędzia z diamentowymi ostrzami. W celu uniknięcia pęknięć, wszystkie krawędzie powinny być zaokrąglone, a krawędzie zewnętrzne – sfazowane. Wykonane metodą obróbki mechanicznej detale o wysokiej klasie dokładności, powinny być przechowywane w szczelnych torebkach razem ze środkiem osuszającym w celu uniknięcia zmiany wymiarów zachodzących na skutek absorpcji wilgoci. Elementy narażone na gwałtowne podniesienie się temperatury do ponad 200 st. C powinny być uprzednio wysuszone w celu uniknięcia deformacji na skutek szoku termicznego.